Sound of silence

Inmiddels een paar dagen uit de lucht geweest: geen WiFi, geen televisie, 3 kilometer onverhard rijden en dan uitkomen bij een prachtige baai Hidden Cove. We hebben hier een kamer met het fijnste bed wat je je maar kunt bedenken, dus we hebben hier als een roos geslapen. Ook wel omdat we behoorlijk afgemat waren na onze snorkeltocht met zalmen. Met 5 personen en een hopman kregen we eerst een uitvoerige instructie over veiligheid. We kregen het een beetje benauwd van alle gevaren die uitgelegd werden. We zagen er bijzonder uit, een duikpak, bivakduikmuts, handschoenen, schoenen, zwemvest. Alles mocht lekker strak zitten, als je ogen uitpuilden was het allemaal wat te strak, maar anders was het goed! De temperatuur van het water was 13 graden en viel ons erg mee. Eerst gingen we een stuk raften en vervolgens het water in, ineens zie je dan dat je tussen tienduizenden zalmen ligt. Ze zien jou gelukkig als een zeeleeuw, dus zorgen dat ze niet te dicht bij je komen. Je snorkelt met de stroom mee, dus dat ging lekker. Op een gegeven moment konden we door een stroomversnelling heen, dat was spannend maar ook leuk. Dan verder snorkelen en zwemmen. Al met al een kilometer of drie. Dan werd je de raft weer ingehesen, ook bijzonder: je werd naar de bodem van de rivier geduwd, zodat je door je zwemvest dan weer omhoog gedrukt wordt. Als een kurk plop je dan omhoog en kan je, met een beetje mazzel, over de rand heen komen. Na dit avontuur zijn we naar Telegraph Cove gegaan, in het noorden van Vancouver Island. Dit is een leuk historisch plaatsje, waar we een walvistocht gemaakt hebben. Mooi weer en een fantastische tocht: humpback whales, orca's, zeeleeuwen, adelaars, porpoises, teveel om op te noemen. Kippenvel krijg je als de onderwatermicrofoon aanstaat en je de walvissen hoort communiceren. Gisteren zijn we met de Ferry vertrokken van Port Hardy naar Prince Rupert, de zogenaamde Inside Passage langs de kust van British Columbia. Een lange overtocht van zo'n 15 uur. Helaas gedeeltelijk in de regen, dus met weinig uitzicht. Ook hier weer een aantal keren walvissen gezien. Vanochtend verder gereden naar Stewart, via de Alaska Highway. Erg mooi en weer heel anders. Je ziet dat het herfst gaat worden aan de mooie herfstkleuren. In dit gebied veel gletsjers. Vanavond een poging gedaan om grizzlyberen te zien die zalmen eten. Helaas is het wat laat in het seizoen, maar net voor we parkeerden stak er een grizzly de weg over. Morgenochtend vroeg gaan we het weer proberen. Toen we terug kwamen in Stewart wilden we eten, maar dat lukte niet: het restaurant aan de overkant was dicht, want de ober was ziek en het andere restaurant was daardoor vol en uitverkocht! Bij de supermarkt nog snel een paar pasteitjes gehaald en een zak chips. We logeren hier in een soort openluchtmuseum. Allerlei oude houten huizen zijn verzameld en wij slapen naast een oud bordeel in een huisje dat gebouwd is boven een beekje.

We komen onderweg iedere keer een Nederlands gezin tegen, door Henk de "lachebekjes" genoemd. Echt een gezellig stel!we gaan nu eerst maar even uitgebreid "dineren" en dan ons voorbereiden op de berentocht morgenvroeg! Tot later!