Sea to sky

Onze reis ging van Banks Peninsula naar Mount Cook, de hoogste berg op het zuidereiland, 3750 meter. We vertrokken met prachtig weer, maar het weer kan snel wijzigen. Wil je ander weer? Wacht dan 20 minuten en het gebeurt vanzelf. 's Middags ging het dus venijnig regenen en Mount Cook was helemaal verstopt in de wolken (de vertaling van Aoraki, de maori naam, is ook golven doorboorder). We verblijven in een chalet, met uitzicht op de bergen, kan niet beter. 's Avonds wordt het weer helder en in de nacht is het zelfs wolkenloos. 's Ochtends hebben we een strakblauwe lucht en dat is perfect voor de tocht die we gaan maken naar Tasman Lake, een gletsjermeer waarin grote brokken ijs drijven. We gaan met bootjes dat meer op en worden uitvoerig geinformeerd over alle gevaren (niet dat je er iets wijzer van wordt, want vooraf moet je een verklaring ondertekenen waarin je afziet van alle mogelijke claims). Regel 1: er wordt niet gezwommen (dat laat je ook wel uit je hoofd, want het water is ongeveer 2 graden). Regel 2: alleen gaan staan als de bestuurder dit aangeeft (anders val je uit de boot en dat mag weer niet, want dan treedt regel 1 in werking). Maar het is een prachtige tocht met uitzicht op alle bergen.

50% van de toeristen hier zijn Japanners: allemaal goed in de spullen, helemaal uitgerust op bergtochten (meestal komen ze niet ver, maar het ziet er goed uit).

Vandaag zijn we door gegaan naar de Catlins, een prachtig gebied in het uiterste zuiden van het Zuidereiland. Het autorijden gaat perfect, er is zo weinig verkeer en de wegen zijn in het algemeen prima. (Broodje aap vraag van een toerist: geldt het links rijden ook voor toeristen?) We logeren in de Nugget Lodge, in het Lighthouse appartement, aan de oceaan gelegen en de golven komen tot aan het balkon. Een mooiere plek is er niet te bedenken. We hebben al een paar yellow-eyed pinguins aan land zien komen en ook een zeeleeuw gezien, die liggen ook op het strand naast het huis. Er staat een behoorlijke wind, dus de golven hebben flinke schuimkoppen. Het is vreemd om te beseffen dat er tussen dit huis en de zuidpool niets meer ligt!

Morgen gaan we verder de Catlins verkennen! Tot hoors, Henk en Karin