Vervolg Sardinie

Weer even een bericht uit Sardinie: we zijn al weer 5 dagen verder en ons verblijf op het eiland Sant'antioco is al bijna weer voorbij. Het eiland is heerlijk rustig en het zomerseizoen loopt op z'n eind. We verblijven in een ouderwets hotel, vol met oude meuk. Een groot contrast met het vorige hotel. De badkamer is echt "1970", of je staat tegen de muur, of je hangt in het plastic gordijn. Henk keek nog even op Tripadvisor en kreeg de melding dat je snel moest zijn om een kamer te boeken! Wij lachen, want het hotel is nog niet voor de helft bezet! 

Het eiland is redelijk groot, zo'n 100 km2. Prachtige baaien en stranden en het is heerlijk om te zwemmen. Langs de weg erg veel cactussen. Op dit moment zijn de cactusvruchte rijp en natuurlijk wilde ik die plukken en proeven. Op internet gezocht hoe je dit zonder letsel zou kunnen doen: het geheim is om de cactusstekeltjes er af te wrijven. Goed gelukt, maar helaas zaten de stekeltjes vervolgens over mijn armen, nek en kleding! Dus nu voel ik nog overal prikdingen. Maar de cactusvrucht smaakte heerlijk! VAndaag een bezoek gebracht aan de basiliek van Sant Antioco. Zijn gebeente ligt in de basiliek en onder de basiliek nog catacomben. Deze zijn alleen te bezichtigen met een gids| althans  de gids opende het hek voor ons en liet je verder zelf alles uitzoeken!

We zijn met de ferry naar San Pietro geweest, op een half uur afstand van Sant'antioco. Een gare boot, bij elkaar gehouden met veel lagen plamuur en verf. Aan boord ook de leden van een 80 plus chapter van de Harley Davidson club van de Franse Riviera. Nog steeds veel testosteron, maar duidelijk wat meer moeite om de benen over het zadel te zwaaien. San Pietro is een kleiner eiland, leuk om alle baaien te bekijken en te slenteren door Carloforte, het enige stadje. 

Verder ook nog een dag naar Iglesias geweest, hoofdstad van een oude mijnprovincie. Veel overblijfselen van de steenkoolmijnen, mooi om foto's te maken van die vervallen gebouwen. Ook nog een prachtige route langs de kust naar Zucchero (vertaald: suikerklontje), een wit eilandje (wel 113 meter hoog).

Morgen vertrekken we naar Bonarcado, in het noordwesten. Er schijnt daar in de buurt een kattenstrand te zijn, dus daar wil Henk graag heen! (Of was ik dat?) In ieder geval al weer veel informatie op internet opgezocht, dus nog voldoende te beleven!